14 กพ. 
ความรัก
ความรัก ด้วยความรักอันสูงสุดประมาณต่อสรรพสัตว์ทั้งปวง บุรุษหนึ่งยอมสละความสุขส่วนตน สละครอบครัว ทรัพย์สมบัติมหาจักร ไปบำเพ็ญภาวนาในป่าแต่ลำพัง
เหล่าสรรพสัตว์ล้วนรักล้วนหลงในกายในใจนี้ว่าเป็นของตน ยินดีทำตามอำนาจความพึ่งพอใจสนองความต้องการของตนตลอดเวลา แม้สิ่งนั้นจะมีผลตามมา ด้วยความทุกข์กายทุกข์ใจก็ตาม -มีรักจึงมีทุกข์-
บุรุษท่านนั้นนั่งมองย้อนลงไปในกายในใจของตน พลันเห็นความรักในกายในใจ และ ความยึดมั่นว่าเป็นตัวเป็นตนของเขานั้น ความจริงเบื้องหลังทุกสิ่งนั้นกลับล้วนว่างเปล่า ไม่มีสิ่งใดที่เป็นสามารถมีแก่นสารสาระ ท่านจึงได้สลัดความหลงความรักในตนออกจากใจ ทำให้ในใจท่านเกิดความรักความเมตตาอันยิ่งใหญ่ ก่อเกิดความสงสารในใจต่อสรรพสัตว์ทั้งมวลอย่างท่วมท้นพระหฤทัย ความรักความเมตตาที่ก่อเกิดในจิตดวงนั้นทำให้เกิดความปรารถนาที่จะชี้ทางออกจากความรัก....ที่ทำให้เกิดความทุกข์กายทุกข์ใจนั้น......มอบแก่สรรพสัตว์ทั้งปวงด้วยความรักความเมตตาจากใจ
ความรัก ..เล็กๆในใจที่เคยมี และทำให้เกิดความยึดมั่นในตัวในตนของท่านที่เคยเป็นสาเหตุแห่งความทุกข์ทั้งมวลเหล่านั้นล้วนหายไปหมดจากใจ แปลเปลี่ยนเป็นความรักความปรารถนาดี ความเมตตากรุณาอันยิ่งใหญ่สุดประมาณต่อสรรพสัตว์ทั้งมวล และทรงประทานแนวทางนั้นเป็นคำสอนต่อพวกเราทุกคนด้วยความรักอันประเสรฺิฐแทน
ขอนอบน้อมต่อพระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้นด้วยเศียรเกล้า
