ธรรมะจากผาผึ้ง1
ช่วงเวลาสองเดือนครึ่งที่ได
ณ ถ้ำผากง ที่ภูผาผึ้งนั้น
วันเวลาทั้งวันทั้งคืนสามาร
นั่งสมาธิ พอได้อรุณก็ทำสรีรกิจเสร็จก
จะมีพักทานน้ำเข้าห้องน้ำทำ
ทำข้อวัตรเสร็จก็เข้าทางเดิ
ทางจงกรม ทางเดินแห่งชีวิต
ทางจงกรมนั้นมีจุดเริ่มต้น
มีท่ามกลาง และปลายสุด
เมื่อสิ้นสุดทางเดินก็เริ่ม
ก้าวสองและก้าวต่อๆไปเสมอ มีขวามีซ้าย ก้าวและก้าวต่อๆไป
เหมือนชีวิตในแต่ละภพแต่ละช
ชีวิตเป็นเช่นนี้เอง ตราบจนมีสติตามรู้ปัจจุบันข
รายละเอียดต่างๆของการเคลื่
เวลาดังจะช้าลงจากวินาทีเป็
แม้กระทั่งการเปลี่ยนแปลงเพ
ความต้องการ ความพอใจไม่พอใจ เรื่องในอดีต อนาคตประดังกันออกมาจากใจใน
แต่ต่อไปเพียงขยับจะปรุงแต่
จนมีคำถามผุดมาจากใจว่า
“ทำไมจึงต้องมีก้าวต่อไป”
· คนเราส่วนใหญ่มักถูกแรงแห่ง
ผลักดันให้ก้าวไปข้างหน้าด้
ความโกรธ ความหลง เพียงต้องการเติมเต็มความไม
ในใจของเราอย่างไม่มีที่สิ้
· ธรรมะคำสอนของพระพุทธองค์ทร
ให้มุ่งขจัดความโลภ ความโกรธ ความหลง ซึ่งก็คือกิเลสตัญหาออกจากใ
ก็จะยุติลง ณ เวลานั้น ดังนั้น ความสุขความสงบในใจก็จะบังเ
เพียงพอและพอเพียงที่จะจบกา
มิจำเป็นจะต้องมีก้าวต่อไปอ
หยุดได้แล้ว เพราะเราได้ถึงที่หมายนั้นแ
· เมื่อจิตดวงนี้ได้ถูกชำระ อวิชชา ตัญหา
และอุปปาทานทั้งหลายออกจนสะ
ก็มิได้ไปจากแรงแห่งตัญหาแล
กลับก้าวต่อไปด้วยแรงแห่งคว
เพื่อมุ่งหวังจะช่วยเหลือเก
มิได้ต้องการแสวงหาสิ่งใดอี
· หากเปรียบใจเราดังแก้วน้ำ
ผู้คนส่วนใหญ่ต่างดิ้นรนแสว
อย่างไม่สิ้นสุดเพื่อให้เพี
อำนาจแห่งกิเลสนั้นครอบงำจิ
· พระพุทธองค์ทรงชี้ทางที่จะเ
เพื่อดับความร้อนเร่าในใจลง
ลดขนาดของแก้วในใจของเราลง แก้วนั้นเมื่อยิ่งเล็ก
น้ำเพียงจำนวนน้อยก็สามารถใ
การแสวงหาน้ำก็ย่อมมีวันสิ้
· เมื่อแก้วน้ำในใจดวงน้อยนี้
ความต้องการแสวงหาน้ำย่อมหม
เมื่อมีน้ำมาเติมลงไปในแก้ว
นำความชุ่มชื่นฉ่ำเย็น ออกจากใจดวงนี้ สู่ใจที่เร้าร้อนใกล้เคียง ลดความทุกข์ทรมาณ
สร้างความเบิกบานให้แก่มวลส
ความต้องการน้ำก็หมดไป มิจำเป็นต้องเติมเต็มใจนี้แ
น้ำที่มีมาก็เพียงเพื่อสรรพ
เวลานั้นแม้ความสงบในใจก็มิ
